ڪيفْ حآمل وآلبنتْ عذذرآ !قآل إنت أبوهإ وآنتْ أدرى !
هي تڪآبر مَ آششتڪت ْ !
وهي تڪآبر مَ بڪت !
فييهآ أمل آنهآ تطيبْ
ليييين طآحت !
آييييـہۧ طآحت !
و ودوهآ طبيبْ !
– هنِـِـِـآ –
قآل ‘ حآملٍ توهآ ب أول ششهر !
لآتششيل آشيآ ثقييلـہۧ و آمنعوهآ من آلسسهر !
– هنِـِـِـآ –
يمڪن إخطتْ مممعٍ‘ حبيييبْ !
– هنِـِـِـآ –
*صد عنننهآ ومآسآلهآ ,
مَ درتْ وشٍ ف آلحڪڪآيـہۧ !؟
تسسآلـہۧ وهي تبتسمِ :
يَ يبـہۧ وشٍ قآل ففيني ؟
لييـہۧ مَ تببغى تعلمِ ؟ وشٍ يقول فيني آلطبيبْ ؟
يَ يبببـہۧ تڪفى تڪلمِ !
يَ يبـہۧ قليْ فديتڪ !
غير آلوجهـہۧ وطوّلِ !
ڪآن ف آلنيـہۧ عجل !
و إسآلتْ ريمِ بِ خجلِ ;
يَ يببـہۧ آنت ضيعت بيتڪ
– هنِـِـِـآ –
وقفْ آلمِـِـِوتر وِ حوّل . . !
ثمِ مسڪهآ معِ ششعرهآ !
ومآل عنهآ ثمِ نحرهآ !
وغرقتْ ريمِ ف دمهآ ّ !
و أظلم آلليل و قَبرهآ !
ششڪ فيهآ وفيْ ششرفهآ !
مَ آقسى قلوبْ آلرجإلٍ , صـِِـِـِدّقٍ حتى ” آلخيـَـَـَـَـَـَـآلِ”
– هنِـِـِـآ –
حتتى مآآتت مَ بڪوهآإ !
مَ درت ڪيف إظلموهآ !
و مَ سسآلت ليـہۧ و آنڪروهآ !
ومَ سسألت ليـہۧ إطعنوهآ !
وليييـہۧ يقتلهآ آببوهآ !
– هنِـِـِـآ –
وبعد مَ مآتت بِ يومِ , وقبلٍ لآ يإذنِ آلظهر : رنّ هآتفْ بيتهإ , رد آبوهآ
قآلوآ : بيتْ . . . هنننآإ !؟
آبششرڪ طلع تحلييلٍ ببنتڪ سسليمِ !
بسٍ غلطنآ ب آلأسسإمي‘ ,
وششف ملفْ بنتڪ آمآمي‘ !
بنتڪ مععآهإ زآييده !
مِّ درى آلدڪتتور آن آبوهآ [ قتلههآ ]
يْـو و و و و هِـًِ‘َلو آننننـہۧ بسسٍ سألهآ
يْـو و و و و هِـًِ‘َلو آننننـہۧ بسسٍ سألهآ
يْـو و و و و هِـًِ‘َلو آننننـہۧ بسسٍ سألهآ
ڪيفْ حآمل وآلبنتْ عذذرآ !قآلڪيفْ حآمل وآلبنتْ عذذرآ !قآل